LONGA NOITE DE LUME

Longa noite de lume. Un estado, e collo a licenza do grande bardo Celso Emilio Ferreiro, no que os galegos semella que acostumamos a vivir. Ou morrer.

Hoxe finou un brigadista en Castrelo de Val, tentando controlar un dos diversos lumes que novamente voltan castigar este monte noso, e en absoluto daqueles que lle prenden. E digo que lle prenden porque namentres escribo estas liñas o lume de hoxe no val de Ourense, pasou de un a dous, logo a tres e ata catro focos na mesma zona; unha zona xa desfeita pola tolemia de alguén que de seguro coñece ben os montes da bisbarra. Vaia, que é veciño. E atreveríame a decir que senón foi ou foron eles mesmos, de seguro que algo saben do lume que devastou a mesma contorna ( Vilar de Astrés)  en agosto do pasado verán.

De novo quero poñer coma exemplo outros países e sociedades cando teñen que enfrontrase a estas desgrazas. En Polonia, un país que  tampouco é Alemania e co que  sen dúbida os galegos nos poderíamos ver reflexados, no xornal de turno cando hai unha nova sobre os lumes, aparece un despece informativo remitido polos bombeiros ou os brigadas forestais que resume o seguinte:

Cando se queima o monte

1- Poden morrer persoas e/ou perder todo o seu patrimonio.

2- A terra perde fertilidade.

3- Emítense  químicos tóxicos para humáns e animais.

4- O fume impide  as abellas o aceso as leiras e mata aos insectos. Ao diminuir a polinización das flores, diminúen as colleitas.

5- Morren animais domésticos e salvaxes, destruindo os seus habitats.

6-Morren formigas que evitan pragas, e vermes que enriquecen o chan.

7- Periga a vida das persoas pola intoxicación do dióxido de carbono e provoca accidentes de tráfico cando o fume entra nas entradas.

8- Se o chan é de turba, os lumes poden manterse en capas subterráneas ao longo de meses.

E o día despois do incendio calqueira ten isa información a man. Agora eu pregunto, qué xornal, radio, ou televisión galega (fago fincapé nos medios galegos posto que a lacra dos lumes e mais nosa que do resto) fai iso cando informan sobre un lume? Esa é información e non a pura e fría métrica de hectáreas que o único que fai e reduci-lo discurso a un mero xogo cos números, coma se os políticos ao tratar este tema estivesen apostando no casino da Toxa.

É triste ter que dicilo, pero con estes desgraciados ignorantes que lle prantan lume ao monte un día sí e outro tamén, só caben os paos para que aprendan. Aos pirómanos, paos, e aos seus fillos, educación. O pao neste caso é, coma exemplo e por non entrar en moitas disquisicións, unha lei que diga que prender lume nunha zona preto das casas, é, sen ambaxes, tentativo de homicidio, e polo tanto supón unha moi longa pena no cárcere. Unha pena que de seguro non será tan longa coma a noite de lume que tódolos galegos levamos sufrindo tanto tempo.

Deik